We hebben een taartje dat wat meer aandacht verdient. Veel taarten en vlaaien spreken voor zich, zoals een aardbeienvlaai of een slagroomtaart. Bij het Charlotte taartje is dit niet het geval. Dit zal deels door de naam komen. De naam vertelt niets over de smaak van het taartje, behalve dat het ook wel een prinsessentaartje genoemd wordt. De naam zou afkomstig zijn van de Britse Koningin Charlotte die leefde in het begin van de 18^e eeuw. Een eeuwenoud taartje dus. Er zijn zelfs bronnen die zeggen dat de naam terug te leiden is naar de 15^e eeuw toen men ‘charlyt’ (custard) gebruikte als één van de hoofdingrediënten. Voor de Tweede Wereldoorlog was het taartje in New York erg populair. Het werd daar uit papieren bekers gegeten en niet meer zozeer als dessert.

Vroeger at men het taartje warm met als vulling appels of chocolade. Tegenwoordig zijn er allerlei vullingen en varianten te vinden. Dit varieert van room tot groentes! Traditioneel is het taartje bekleed met brood, maar koekjes worden nu meestal gebruikt. Ons taartje bestaat uit vanillebavaroise op een krokante chocoladebodem bekleed met lange vingers. Het taartje is afgewerkt met fruit. En deze afwerking heeft een metamorfose ondergaan. Ronald heeft het taartje belegd met verschillende soorten verse bosvruchten, ook met witte aardbeien, en niet meer afgewerkt met gelei. Het resultaat? Een elegant prinsessentaartje, bijna te mooi om op te eten!